Groot fiasco voor Porsche in de F1

Twee Duitse giganten, zij aan zij in de koningsklasse van de autosport, klaar om hun stempel te drukken op een nieuw tijdperk onder de aanstaande reglementswijzigingen. Maar in de werkelijkheid liep het anders.

De onderhandelingen tussen Porsche en Red Bull, die ooit veelbelovend leken, liepen in de zomer van 2023 spaak. De droom van een Porsche-F1-team verdampte, nog voor die echt vorm had gekregen.

Officieel ging het mis op het punt van zeggenschap. Porsche wilde te veel, Red Bull gaf niets weg. Maar voor wie iets dieper kijkt, ligt er misschien ook een andere reden aan de basis van hun terughoudendheid. Het trauma van 1991.

Porsche’s laatste officiële deelname aan de Formule 1 ligt meer dan drie decennia achter ons. In 1991 besloot het merk zich te wagen aan een samenwerking met het kleine Britse team Footwork, voorheen Arrows.

Het idee: met een bescheiden team de waters van de F1 opnieuw testen, ver weg van de druk van titelkandidaten. Maar dat experiment draaide uit op een complete ramp.

Beschaamd en gedeukt in zijn trots, trok Porsche zich terug

Centraal in die mislukking stond de motor. De befaamde Porsche-ingenieur Hans Mezger ontwierp een gloednieuwe V12, die in feite bestond uit twee aan elkaar gekoppelde V6-motoren.

Het resultaat? Een gigantisch blok dat te zwaar, te groot en te zwak was. De motor paste nauwelijks in het bestaande A11C-chassis en bracht het hele aerodynamische concept uit balans.

Ondanks de inspanningen van oudgedienden Michele Alboreto en Stefan Johansson viel er weinig eer te behalen. De prestaties waren dramatisch, de betrouwbaarheid nog erger.

Het team gaf het snel op en stapte over op de lichtere Ford DFR V8. Porsche, beschaamd en gedeukt in zijn trots, trok zich terug. Sindsdien bleef het angstvallig weg van de Formule 1.

De ironie is schrijnend. In de jaren ’80 vierde Porsche juist grote successen in de F1, zij het onder een andere naam. De TAG-Porsche turbo’s, geleverd aan McLaren, domineerden het veld en bezorgden Niki Lauda en Alain Prost wereldtitels.

Die krachtbron stond bekend om zijn betrouwbaarheid en vermogen. Een schril contrast met de logge en inefficiënte V12 van 1991. Misschien verklaart dat contrast waarom Porsche sindsdien nooit écht heeft aangedrongen op een terugkeer, hoe aantrekkelijk de moderne hybride F1 ook geworden is.

In 2022 en 2023 leek er eindelijk een nieuw F1-hoofdstuk in de maak. Porsche en Red Bull leken een deal te sluiten voor 2026. Porsche zou motorleverancier worden onder de nieuwe regels en Red Bull Powertrains voorzien van branding en technologie.

Maar achter de schermen botsten de filosofieën. Porsche wilde zeggenschap; Red Bull stond geen centimeter af. De gesprekken klapten.

Met Audi wél op weg naar het startveld in 2026 via het overgenomen Sauber-team, lijkt de kans verkeken. Porsche heeft zich inmiddels weer volledig gericht op andere raceklassen zoals het World Endurance Championship en Formule E.

Het is verleidelijk om te dromen. Wat als Porsche wél was ingestapt? Twee Duitse merken, strijden om suprematie in een nieuwe F1-generatie. Fans wereldwijd hadden uitgekeken naar dat duel. Maar in plaats daarvan blijft Porsche toekijken vanaf de zijlijn, als toeschouwer.