Broer Ralf onthult: Michael Schumachers tranen erg ‘verwarrend’

Die middag won Michael Schumacher voor Ferrari in het eigen huis. Het was zijn zesde overwinning van het jaar. Die zege woog zwaar. Hij had namelijk drie uitvalbeurten op rij achter de rug.

Daarna verloor hij twee keer van Mika Häkkinen in de McLaren. In Monza draaide het. Hij pakte zijn 41e Grand Prix triomf. Daarmee kwam hij gelijk met Ayrton Senna.

Een naam die hem al sinds het begin van zijn loopbaan vergezelde. In de persconferentie werkte de opluchting door.

“Het spijt me, ik ben gewoon blij en uitgeput” zei Michael.

Hij haalde diep adem. Op de vraag wat die 41e zege voor hem betekende kwam het antwoord zonder omwegen.

Emotioneel moment

“Ja, dat betekent heel veel voor mij,” vertelde hij.

Daarna ging het mis. Hij boog het hoofd. Hij zei zacht sorry. En hij begon te huilen voor draaiende camera’s

Bekijk de beelden hier:

Häkkinen reageerde direct. Hij legde een hand in Michaels nek. Een kort gebaar. Toen keek hij naar de presentator.

“Kunnen we een pauze nemen? Ga maar verder met Ralf,” zei de Fin.

De routine van de perszaal brak. Ralf Schumacher zat ernaast en probeerde te troosten. Hij nam de vragen over terwijl zijn broer naast hem snikte. Toch richtte de moderator zich even later weer tot de winnaar.

“Wat betekent dat voor u?” vroeg hij. Het antwoord was kort.

“Vraag me alsjeblieft iets anders,” reageerde de Duitser.

“Mij schiet niet veel te binnen om te zeggen, behalve. Een dankjewel aan iedereen die dit vandaag mogelijk heeft gemaakt, natuurlijk het team op de voorgrond,” zei hij.

“Sorry, mij schiet niet veel te binnen vandaag,” aldus Michael Schumacher.

De scène is sindsdien onderdeel van de sportgeschiedenis. Het moment geldt als een van de meest emotionele persconferenties in de Formule 1. Dat heeft een reden, want de 41e zege stond niet alleen voor een record.

Aan het begin van de jaren negentig raakten Michael Schumacher en Ayrton Senna elkaar geregeld op en naast de baan.

In Monza kwam dat alles samen. De vraag over Senna trok een sluier weg. De mens achter de coureur werd zichtbaar Ralf Schumacher blikt er nu op terug in een video-interview op het YouTube-kanaal van Formel1.de.

“Ik weet alleen dat mijn broer altijd heel eerlijk is in zijn reacties en dat het hem heel erg heeft geraakt,” geeft Ralf aan.

Hij geeft toe dat het even schuren gaf.

“Voor mij was dat in dat moment wat verwarrend. Je kunt het ook zien als je naar mij kijkt. Maar het is mooi dat de Formule 1 ondanks al het geld, de druk, de techniek, de verantwoordelijkheid toch nog menselijk is,” zegt hij.

Ralf legt ook uit dat hij Senna zelf niet heeft gekend. Hij wijst op de lading tussen Senna en Michael.

“En ook niet deze bijzondere relatie die zich bij de twee had gevormd door die machtsstrijd in de Formule 1 die beide hadden,” vervolgt de Duitser.

Daarna tekent hij een beeld van twee generaties die elkaar troffen.

“Ik denk dat voor Ayrton Senna duidelijk was, daar komt iemand met groot potentieel en die zou mijn leven lastig kunnen maken, en hij wilde de jongen gelijk in zijn grenzen wijzen. Mijn broer heeft dat destijds niet gepikt en is zijn weg gegaan. Dienovereenkomstig denk ik dat dit ook de reden is waarom het daar is gebeurd,” vertelt hij verder.

“Maar als je zo veel druk hebt, de teststress, racestress, marketing afspraken en ook nog een beetje privéleven wilt hebben, dan ontwikkel je op een gegeven moment een manier om zo veel mogelijk van je af te houden, om niet zo benaderbaar te lijken. Bij mij was dat ook zo,” geeft de voormalig coureur toe.

De sport vormt mensen

“De Formule 1 verandert mensen. Dat is gewoon zo omdat alles zo snel gaat. Dan moet je het een mens ook toestaan dat hij dat niet altijd voor honderd procent raakt, ook in de buitenpresentatie,” legt hij uit.

Ralf ziet ook een verschil tussen toen en nu. Sociale media bestonden nog niet en de afstand tussen sporter en fan was groter.

“Vandaag heb je een heel andere kans die er toen niet was. Dat maakt het ook veel benaderbaarder ook voor jezelf. Je kunt gewoon uit de emotie een foto sturen en iets erbij schrijven. Daarmee ben je automatisch veel benaderbaarder. Dat maakt nog eens een groot verschil,” analyseert hij.

De race zelf stond al vroeg in het teken van chaos. In de eerste ronde raakten Rubens Barrichello, Heinz-Harald Frentzen, Jarno Trulli en David Coulthard elkaar voor de Della Roggia chicane. Vier auto’s doken in het grind.

Het stof hing als een muur over het circuit. Toen het optrok bleek de ernst. Het rechter voorwiel van Frentzens Jordan was losgeraakt. Een brokstuk trof baancommissaris Paolo Gislimberti.

Gislimberti werd naar het ziekenhuis gebracht. Hij raakte niet meer bij kennis. Hij stierf die middag. Het was het eerste dodelijke ongeval in de Formule 1 sinds Senna in 1994 in Imola. De sport trok lessen.

De tethers aan de wielen werden sterker en strenger. Ook andere veiligheidseisen gingen omhoog. Monza 2000 werd zo een breekpunt. Een dag met een zege voor Ferrari.

De sportieve impact was groot. De druk op het kampioenschap veranderde direct en Michael vond het ritme terug. In de weken daarna kwam er een reeks zeges. Daarmee pakte hij de titel voor Ferrari.

Toch blijft het beeld van die zaal misschien wel het meest beklijvend. Geen branie. Geen grote pose. Alleen een atleet die zijn adem zoekt. Hij had net een race van bijna driehonderd kilometer gesloten. Hij had de tifosi doen zingen.