Dit wordt een probleem: Inhalen in 2026 een stuk lastiger voor F1-coureurs

De Formule 1 staat aan de vooravond van een van de grootste technische verschuivingen van de afgelopen decennia. Vanaf 2026 zullen nieuwe regels op het gebied van aandrijving én aerodynamica niet alleen de prestaties van de auto’s veranderen.

Ook de manier waarop er geracet en ingehaald wordt gaat volledig op de schop. Volgens verschillende teambazen en technische experts komt er iets aan dat weinigen hadden zien aankomen. De terugkeer van onvoorspelbaarheid.

De grootste verandering zit onder de motorkap. In 2026 gaan de hybride krachtbronnen voor 50% draaien op elektrische energie. Dat betekent dat coureurs niet overal op het circuit dezelfde hoeveelheid vermogen kunnen aanspreken.

Ze zullen moeten kiezen waar en wanneer ze energie inzetten en belangrijker nog, wanneer ze energie opsparen. Een belangrijke toevoeging hierbij is de zogeheten override mode. Een inhaalboost, vergelijkbaar met een push-to-pass-knop.

Die zal slim ingezet moeten worden, want wie alles inzet op het rechte stuk van Monza, zou zich later in de ronde zomaar kunnen verdedigen als sitting duck zonder energievoorraad.

“Het risico met inhalen is dat het straks een videogame lijkt”

Volgens Williams-teambaas James Vowles zullen circuits met normaal gesproken weinig inhaalmogelijkheden zoals Spa ineens meerdere verrassingsaanvallen mogelijk maken.

Denk aan de run naar Pouhon of zelfs Blanchimont. Dat komt doordat rivalen op verschillende momenten hun energie kunnen inzetten of juist moeten sparen, wat snelheidsverschillen van meerdere seconden per ronde kan opleveren.

Maar wie op het verkeerde moment kiest om energie te sparen, bijvoorbeeld in de tunnel van Monaco, zou zomaar achter een tragere auto vast kunnen komen te zitten voor de rest van de ronde.

Naast het motorconcept wordt ook de aerodynamica volledig op de schop genomen. Voor het eerst krijgt F1 volledig actieve aerodynamica. Vleugels die veranderen van stand tijdens de ronde. Dit gaat verder dan het huidige DRS-systeem, waarbij alleen het achtervleugelflapje openklapt.

Vanaf 2026 zullen voor- en achtervleugel zich aanpassen aan rechte stukken en bochten, in een poging om energieverbruik te minimaliseren en meer topsnelheid te halen. Maar dit systeem is niet perfect.

Teams zullen moeten kiezen tussen een hoge downforce waarmee je meer grip in bochten behoudt, maar meer energie verbruikt op rechte stukken of lage drag waarmee je sneller zal zijn op de rechte stukken, maar dan weer minder grip zal hebben in bochten.

Volgens Alpine-technisch directeur David Sanchez is het vinden van het juiste evenwicht tussen vleugelstanden en energiebeheer een extreem complexe puzzel.

Daar komt nog bovenop dat motorleveranciers en chassisontwerpers hun eigen interpretatie op de regels mogen loslaten. Het verschil tussen teams die een efficiënte krachtbron én slimme aero-aanpak vinden, en teams die dat niet doen, kan gigantisch worden.

Sommigen zullen meer energie per ronde kunnen terugwinnen, wat hen extra boost geeft op cruciale momenten. Sommige auto’s zullen tijdens één ronde zelfs meerdere keren van positie wisselen puur op basis van waar ze hun energie gebruiken of sparen.

Denk aan een auto die dankzij downforce sneller is in Parabolica, maar vervolgens ingehaald wordt op het rechte stuk omdat hij zijn batterij heeft leeggereden.

Het wordt nog complexer. De detectie- en activatiezones van override en aero-modus zullen per circuit én per race verschillen. De FIA zal telkens bepalen hoeveel tijdsverschil er nodig is om het systeem te activeren, en hoe lang het actief mag zijn. Dat maakt elke race een nieuw strategisch raadsel.

Wie dat slim speelt kan profiteren van een flink vermogensvoordeel. Wie het verkeerd timet zal snel worden ingehaald of zichzelf uitputten met geen energie meer over op cruciale momenten.

Ironisch genoeg ligt er nu wel een nieuw risico op de loer dat er te veel wordt ingehaald. Als coureurs elkaar in één ronde meerdere keren passeren, dreigt inhalen zijn waarde te verliezen.

Het gevaar is dat het spektakel verzandt in chaos of kunstmatige situaties, vergelijkbaar met de kritiek op het vroege DRS-tijdperk.

De FIA zal nauwkeurig moeten afwegen hoe krachtig de hulpmiddelen zijn, anders wordt Formule 1 misschien wel meer een videogame dan een echte racesport.